Girl Talk: Veranderende Vriendschappen

Als kind had ik op de basisschool een vast vriendinnengroepje. We waren met z'n vieren onafscheidelijk. Totdat we naar de middelbare school gingen. Ik ging samen met twee vriendinnen naar het vmbo-t en één vriendin ging naar de havo. In de tussenliggende zomervakantie spraken we nog veel af met z'n viertjes. Eenmaal op de middelbare school ben ik misschien nog twee keer bij het havo vriendinnetje geweest. We groeiden, doordat we nu niet meer 5 dagen in de week bij elkaar waren, uit elkaar.

De middelbare school
Op het vmbo-t heb ik weinig vrienden gemaakt. Dit kwam vooral doordat ik vier jaar lang bij de meer dan de helft van mijn oude basisschool klas in de klas zat. In totaal kwamen er maar drie nieuwe meisjes bij. Met één van die drie meisjes raakte ik bevriend/ging ik op school veel mee om. Met één van de twee vriendinnen van de basisschool werd de vriendschap sterker terwijl bij de andere onze vriendschap afnam. Ik moet ook wel toegeven dat ik meer tijd achter MSN spendeerde dan dat ik in levende lijve bij een vriendin was. Prioriteiten!

Na het vmbo besloot ik, samen met mijn twee basisschoolvriendinnen, om naar de havo te gaan. Ik was nog maar 15 toen ik slaagde van het vmbo en had geen idee wat ik met mijn leven wou doen. De havo was dus vooral een logische keuze en daarnaast speelde het idee dat mijn twee vriendinnen er heen gingen ook mee. Een jaar hoger zat onze andere basisschool vriendin. Maar je merkte dat die vier jaar op andere scholen ons veranderd had. Wij kwamen met z'n drieën van een kleine christelijke school met alleen maar mensen uit kleine dorpjes. De bovenbouw van de havo en vwo samen was alleen al ander half keer ons hele vmbo.

Het hbo
Toen ik naar het hbo ging was ik voor het eerst alleen. Ik kende twee studiegenoten alleen van gezicht en voelde me op de school niet erg thuis. Dat kwam omdat ik geen aansluiting vond bij mij studiegenoten. Ik stopte ook een keer en begon met een nieuwe studie. Ik had nog wel contact met mijn oude vriendinnen maar doordat we niet allemaal op dezelfde school in dezelfde stad zaten spraken nog nauwelijks af. Het contact werd dus veel minder. Wel was het gevoel nog steeds goed. Wanneer we elkaar weer zagen had ik nooit het gevoel dat ik iemand twee maanden al niet had gezien.

Andere levensfases
Op dit moment zijn een aantal van mijn vaste vriendenploegje nog student, één heeft een baan en een ander is een professionele sporter. Ik heb besloten om na het hbo nog een bachelor studie te doen aan de universiteit. Ik merk vooral nu hoe anders we toch allemaal zijn. Vriendschappen zijn aan het veranderen. Op de basisschool ging je gewoon met iedereen spelen en met wie je dat het leukste kon werd je echte vriendinnen. Hoe ouder je wordt hoe meer je jezelf ook als persoon gaat ontwikkelen. Je krijgt een eigen mening, studie, een eigen sociaal leven, werk, relaties losstaand ook van je vriendenploeg.

En soms is dan de klik er gewoon niet meer. Nu dat ik ouder ben geworden merk ik dat ik met mijn basisschool vriendinnen nog maar weinig gemeen heb. Ja, we hebben een hele geschiedenis van wel bijna twintig jaar. Maar hebben we ook een toekomst? Steeds vaker ontstaan er kleine irritaties en meningsverschillen.

Waarvan ik vroeger altijd dacht dat ik voor eeuwig en altijd bevriend zou blijven met bepaalde vriendinnen, denk ik nu meer dat het afhankelijk is van hoe je in het leven staat. Ik geloof zeker dat er vriendschappen zijn die jaren kunnen duren. Maar ook dat er vriendschappen zijn die simpelweg niet een eeuwige bestaansduur hebben.