Film Review: Love, Rosie

Love, Rosie is echt zo'n typische vrouwenfilm die je kijkt samen met je vriendinnen. De film is hier en daar voorspelbaar en heeft ook wel een aantal cliché momenten, voor mij maakt dat niet zo veel uit. De film heeft de vaste structuur van een chickflick met een feel good ending. Zelf vond ik deze film wel leuker dan andere chickflicks omdat het verhaal ietsje anders was dan het standaard boy meets girl... scenario.

Het plot

Rosie en Alex groeien samen op in Londen en delen lief en leed met elkaar. Samen hebben zij de droom om Engeland te ontvluchten, maar wanneer Rosie onverwachts zwanger blijkt te zijn na een one-night-stand, valt dit plan in duigen. Als Alex naar Boston verhuist voor zijn studie en Rosie alleen achterblijft in Engeland, proberen de twee hun hechte vriendschap te behouden. Helaas blijkt dit moeilijker dan gedacht en drijft de afstand hen langzaam uit elkaar. Weten de twee de eens zo sterke band te behouden of blijkt de afstand toch te groot?

Rosie en Alex zijn al vrienden sinds dat ze nog in de luiers zaten. Van die vrienden die geen moment zonder elkaar kunnen, alles met elkaar doen en vooral heel erg veel kattenkwaad uithalen. Rosie is degene die Alex dan ook door en door begrijp. Wanneer hij weer een vreemde droom heeft helpt zij hem deze betekenis te geven. Ook op de middelbare school is het nog dikke mik tussen beide. Hier maken we ook kennis met de acteurs die ons laten kennismaken met Alex en Rosie en hun verdere levensloop. Rosie wordt gespeeld door Lily Collins, ja, de dochter van de zanger Phil Collins. Alex wordt gespeeld door Sam Claflin. De komende twaalf jaar, de periode waarin de film zich afspeelt, nemen zij je mee in de levens van Alex en Rosie.

In Love, Rosie herken ik een deel van mijzelf doordat de leeftijd van de personages zo dicht bij mijn eigen leeftijd ligt. De ups en downs waar zij mee te maken krijgen zijn herkenbaar maar toch ook weer niet. De levensfase waar Rosie in komt door een foutje heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Wel herken ik de struggles van de twijfels over een het vinden van een baan en de zoektocht naar jezelf. Het grootste onbegrijpelijke punt in de film is wanneer Rosie ongewenst zwanger wordt en dit niet aan Alex verteld. Wel langer dan een jaar weet ze haar zwangerschap en baby verborgen te houden voor Alex. Natuurlijk helpt het mee dat Alex al snel naar Amerika vertrekt om daar te gaan studeren. Maar toch, je beste vriend niet inlichten over zo iets belangrijks is toch raar?

Ik vond deze film echt de moeite waard. Zo erg zelfs dat ik de link waar ik hem op gekeken heb ook naar haar heb gestuurd. Ook zij vond deze film prachtig en heeft hem gekeken met een lach en een traan. Vooral omdat zij zich zo herkende in het verhaal van Alex & Rosie. En dat is dan ook de kracht van deze film, er zit humor in, romantiek maar ook drama. Een ideale combi voor een meidenavondje.