Dat angstige gevoel....


Aan de ene kant snap ik de mensen heel erg goed die nu wat angstig zijn geworden. Na de aanslagen in Parijs ben ik me ook veel bewuster geworden dat er zomaar een aanslag kan worden gepleegd. De aanslagen die gepleegd zijn, zijn gepleegd op plekken waar iedereen wel komt. Wie drinkt er nou niet eens een drankje op een terras en wie bezoekt er nou niet eens een concert. En dan heb je nu ook nog de situaties in België en Duitsland. Het wordt gewoon een klein beetje eng.

Na het interview van Humberto Tan met vier overlevenden van het Bataclan realiseerde ik me dat ik ook nooit let op waar een nooduitgang zich in een gebouw begeeft. Ik heb de nooduitgang nog nooit nodig gehad en ik hoop deze nooit nodig te hebben. Toch ga ik er nu wel op letten. Want wat als er toch ineens een gek ergens binnenloopt en in het rond begint te schieten? Vriendinnen van mij willen graag samen naar een kerstmarkt in Bremen, en eerlijk is eerlijk, dat beangstigt me op dit moment wel een beetje. Want waar moet ik heen wanneer daar allemaal schutters zijn die op het winkelend publiek beginnen te schieten?

Waarschijnlijk zullen de Duitsers wanneer er een serieuze dreiging is wel de beveiliging aanscherpen. Net zoals onze zuiderburen nu ook doen. Die gedachte vind ik ook eng.  Dat in Brussel het leven nu min of meer even stil ligt. En dan al die beveiliging daar op straat, heftig! Ik kom wel eens een politieman tegen in de stad en ook wel militairen wanneer ze een oefening doen. Alleen weet je dat dit geen oefening is. En de politieman is in het geval van een serieuze dreiging ook niet alleen, hij is met meerdere. Natuurlijk om ons allemaal te beschermen, maar toch, het is raar. 

Ook al ben ik een klein beetje bang, ik wil die angst me ook niet tegen laten houden. Ik wil gewoon al de dingen doen die ik wil doen. Zeker ook omdat ik vind dat ik ander de terroristen een soort van macht over me geef. Zij willen juist dat we bang zijn. Ik merk dat de aanslagen ver weg minder met me doen dan de aanslagen dicht bij huis. Dat terwijl ze net zo erg zijn. Maar aanslagen in Parijs, een stad waar ik wel ben geweest, is dan toch ineens dichtbij terwijl er ongelofelijk veel kilometers tussen mijn woonplaats en de lichtstad liggen.

Ik weet wel dat de angst bij mij vooral nu wat erger is omdat de aanslagen in Parijs en de verschillende incidenten in Duitsland en België nu nog zo vers zijn. Over een tijdje neemt die angst wel weer af en zal alles weer gewoon zijn. Voor nu ben ik gewoon extra waakzaam.

Ben jij ook bang of angstiger geworden door het nieuws?





Share:

2 reacties

  1. Ik ben niet heel angstig geworden door alles, maar ben meer waakzaam met waar ik heen ga en wat ik doe.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik woon in Frankrijk, weliswaar niet in Parijs, maar toch. Ik moet zeggen dat die ene zaterdag avond wel even moeilijk was, en heel emotioneel. Dit verwacht je natuurlijk niet in je eigen land, vooral niet in Europa. Maar toch denk ik dat je niet bang moet zijn, dit kan overal gebeuren, en eigenlijk kan je er ook niets aan doen. Ik zou gewoon naar die Kerstmarkt gaan joh, lekker genieten en de angst vergeten :)

    BeantwoordenVerwijderen